Ganadería estensiva como paradigma de ganadería sustenible y de calidat

This post is also available in: Spanish

Reproduzión integra d´o post de Jorge Ruiz De Eguilaz R. en Facebook, 24.08.2019, mensache que comparto e agora se publica astí como refirme. Allá va.

“Dizen que importa muito l’inte en o que se i plega a los puestos. Pos Goiat (un onso, que quede platero dende ya, con un comportamiento tan anormal que caldría quitar-lo de l’entorno natural) ye plegato en l’inte preziso ta estar a desincusa, a enchaquia de toz os mals que acosan a lo mundo rural, espezialmén a lo mundo agroganader rural. U ixo ye a lo menos o que se diz dende (cuasi) todas as instituzions rilazionatas con o sector primario d’ista comunidat (*Aragón, aclarazión de l’almenistrador d’o blog). Porque, platero ye, o mundo rural yera un paradiso antis d’a plegata de Goiat, ixo lo sapemos toz/das.

Fuen: https://mallata.com/

Aparti de chistes malos, que isto ye muito serioso, me pienso que caldría de mirar-se a los culpables aintro d’o mismo rabaño.  Y dende fa muitos años. Y sí, demandar risponsabilidaz a TODAS as almenistrazions, pero por actuazions muitísimo más perchudizials que a reintroduzión de l’onso (porque han pasato prou d’años ta veyer-se as consecuenzias a largo plazo, que os os plantigrados encara no ha pasato), 

Talmén, solo que talmén (ye a mía opinión, y por ixo subchetiva muito luen d’estar verdat de raso), os mayors culpables d’a inevitable (si no se fa cosa) desaparizión d’a ganadería estensiva y que calga buscar-la dentro d’o mesmo sector primario, aintro d’as mesmas asoziazions que en surten cartel en man ta dexisir a retirada de l’onso. Asoziazions an se’n chuntan chicoz ganaders/as y labradors /as d’a montaña y tierra plana, con ganaders/as y labradors/as INDUSTRIALS (porque no’n tiene un atro alchetivo más esacto) estando istos zaguers risponsables directos (chunto con l’amenistrazión que lis baila l’agua…. ) d’o problema prenzipal d’a ganadería estensiva: o pre.

O mercato funziona por a lay d’ufierta y demanda, que ye tamién cambiata por ziertos parametros, muitos d’ers dependiens de l’almenistrazión, pero tamién d’a imachen que tiene o consumidor d’o producto (o que fa que siga disposato/a a pagar más por productos a priori parellanos), etz…Bueno, pos a más cantidat de carne en o mercato, menor pré de venda d’a mesma. A más ganadería industrial, menor pre de venda d’o producto.  Antiparti, se l’adubimos que os que más fazilmén pueden influyir en o mercato en son prezisamén os que más recursos en tienen (a ganadería industrial), bien por publizidat, bien por influyenzia en l’almenistrazión, tenemos que os chicoz ganaders son coda de lión, con o que s’esfurrian as moscas.

Dende a mía anvista, l’agroganadería industrial ye un entrepuz ta la ganadería estensiva (o semi-estensiva, o meni-esplotazions rurals…como bien me puntualizaba un amigo de yo l’atro día, pero me pienso que toz/das sapemos a esferenzia, dillá de nomenclaturas) porque la sangra de contino, y antimás la emplega ta lavar a suya imachen. Cuan  se fabla de benefizios economicos, de seguida aparixen en los meyos grans industrias carnicas. Cuan se quiere fablar d’atros benefizios, os ambientals, a fixazión d’a poblazión…perén aparixen as chicotas esplotazions. Ye l’estigma sangrán d’o mundo rural, fa de decorazión, pero (cuasi) siempre ye pastoreato por os más poderosos (en recursos, en votos, en…)

Si se limitase muito a ganadería industrial, si l’almenistrazión de verdat refirmase a ganadería estensiva, os ganaders de montaña recullirban prez chustos por os suyos animals y tenerban prou de capazidaz ta convivir con l’onso, o lupo o qui estase. Porque ta las uellas que en son istos chicoz ganaders, o verdader lupo, o verdader onso i ye en o suyo mesmo sector primario, aintro d’o  rabaño.  De verdat os aliatos d’a chicota ganadería en son as industrias ganaderas? Esfienden o mesmo? Sería como pensar que as grans cadenas d’otels en son as aliatas d’os chicoz alox rurals u otels familiars. U que as grans constructoras lo son d’as interpresas de construzión locals. No pas, ers tienen o poder y os recursos ta fer lais y mercatos a la suya mida y o/a chicot/a lis bufa la pocha, fueras de lavar a suya imachen . U como ixos labradors/as propietarios/as d’o plano que en demandan más agua ta regar en meyo d’o disierto, como os ganaders /as industrials que abrevan con era os zentenars de mils de bestiar que estricallan o pre d’o d’a montaña, encara que afoguen más vals de montaña, y prou que sí, sin tornar un solo euro en ditas vals. Que os/as que escuitan “país perdido” u “habanera triste” sigan contra l’onso y no pas contra ers/as…triste corporativismo.

Y como pensar que as lais cambiarán ta aduyar al chicot/a ye ser un iluso, yo me pienso que os/as aliaus/as d’o chicot/a ganader/a y labrador cal que sigan en a suya mesma redolada: chicoz/as empresaires y autonomos/as d’os munizipios y redoladas, consumidors zercanos…prebar de fer autusufiziéno territorio ye en o buen sentíu d’o termino. Esferenziar-se d’a agroganadería industrial, fomentar a economía zercular en o propio territorio…tanto a d’o sector primario como d’a resta.

Porque, un atra vez dende a mía anvista, a crexén conzienzia meyoambiental (a la fin, muito tardi y muito aspaziez, pero somos parando cuenta de que cal actuar a escala local, anque os que deziden a escala global no faigan cosa) ye un potenzial aliato d’a ganadería estensiva / semi-estensiva/local/ micro-ganadería (u como calga clamar-la). Se puede michar carne y estar en contra d’a ganadería industrial, no ya por o maltratamient animal, sino por o perchudizial que ye ta lo meyo ambién.

A carne d’istas chicotas esplotazions (continando, ye platero que con bels criterios de calidat ) caldría meter-se en valura ta todas istas personas que piensan asinas, porque eticamén, ye rilazionato con as suyas creyenzias: aduya a mantener o paisache de montaña, fixa poblazión en puestos rurals, a suya crianza ye muito más natural y con millor bienestar ta l’animal, se cría con o menimo de emisions a lo meyo ambién, etz,   Y prou que sí, isto cal que surta d’aintro d’o propio territorio, no pas de más lexos, porque ye un ataque directo con a ganadería industrial.

Ye un camino luengo y duro, prou que sí, pero baxo o mío punto de vista a nuevos tiempos le calen nuevas estratechias y a chicota ganadería cal que faiga autocritica y eslexir o suyo propio camino, lexos d’o bateaguas (que reyalmén ye a retepelo) d’a industria ganadería, u si no bi será abocata a lo mesmo puesto que a mayoría d’os videoclubs, as librerías y editorials de papel, as cabinas telefonicas, os zibercafés y muitos atros.

Ixo si, aliatos/as tiene: os/as suyos/as vezins/as. Y talmén ( de feito soi  seguro) con o tiempo, mesmo l’onso.

Jorge Ruiz de Eguilaz Solanilla»